Cello
De relatie tussen de musicus en zijn instrument is zeer intiem, het moet een volledige symbiose zijn waar geen ruimte voor twijfel is. Ze moeten het beste in elkaar naar boven halen. Na jaren op zoek te zijn geweest naar een voor mij geschikt instrument stuitte ik per toeval op deze cello via een advertentie op het internet.
In eerste instantie zag ik een aantal foto’s en een certificaat van een Duitse vioolbouwer. Later heb ik vernomen dat de cello jarenlang bespeeld is door gerenommeerde cellisten zoals Werner Thomas Mifune (Solocellist Bayerische Rundfunk) en Stephan Reickhoff (Solocellist Orchestre de la Suisse Romande Geneva).
Toen ik voor het eerst de mogelijkheid kreeg het instrument te bespelen, was ik meteen verkocht. Deze cello heeft een specifieke klank waar ik lang op zoek naar ben geweest: een warme diepte in de laagte, volume in het middenregister en een mooie glans in de hoogte. Wat mij betreft is dat de ultieme combinatie voor een cello en ik werd meteen verliefd!
Wat de herkomst van het instrument betreft blijft het deels gissen: de baleine inleg duidt op een bouwer van de Amsterdamse School (18e eeuw), maar het model daarentegen heeft hier verder wenig kenmerken van. De vakkundigen op het gebied van vioolbouw in Nederland, zoals Andreas Post en Serge Stam, aan wie ik de cello heb laten zien en horen, waren het met me eens: “een charmante cello, vakkundig gemaakt rond 1800 en in een zeer goede staat”.
Nu, een paar maanden later hebben wij al heel wat uren en concerten samen meegemaakt. We leren elkaar beter kennen en ik weet dat het nog een lange weg is, totdat ik dit instrument tot in de kleinste details beheers, precies wat mij als musicus in mijn ontwikkeling stimuleert en motiveert. Ik kan dan ook niet wachten tot het moment komt dat ik de cello in mijn bezit heb en ik me kan gaan storten op het werk om het beste van deze prachtige cello en mijzelf als musicus naar boven te halen.