Dineke Nauta

Saxofoon

Als klein meisje van zes was ik gefascineerd door de glimmende saxofoons bij de fanfare in het dorp. Na afloop van het jaarlijkse koffieconcert in het dorpshuis wilde ik meteen zelf op saxofoonles. Mijn ouders haalden me over om eerst nog twee jaar blokfluitles te volgen maar het indrukwekkende beeld van de saxofoon met al die kleppen verdween niet meer van mijn netvlies.

Twintig jaar later hebben vooral oude saxofoons die nauwelijks nog glimmen mijn voorkeur. Ik ben al een tijdje in het bezit van een sopraansaxofoon uit 1972 en een alt uit 1985. Deze oude instrumenten hebben een warme en karakteristieke klank die je bij instrumenten die net uit de fabriek komen nauwelijks vindt.

Tijdens mijn studie klassiek saxofoon aan het Conservatorium van Amsterdam heb ik veel sopraan- en altsaxofoon gespeeld. Om mijn muzikale mogelijkheden uit te breiden en om de kans te krijgen tenorsaxofoonpartijen in een orkest te kunnen spelen heb ik een aanvraag gedaan bij Stichting Eigen Muziekinstrument voor de aanschaf van een eigen tenorsaxofoon.

Ik heb een prachtige tenorsaxofoon uit 1975 gevonden. Het is een heel zangerig instrument waarop ik allerlei nieuwe klankmogelijkheden kan ontdekken. Naast de saxofoon heb ik van de schenking ook een fijne koffer kunnen aanschaffen.

Ik ben SEM en de fondsen die hebben bijgedragen enorm dankbaar en ik hoop dat SEM na mij nog veel saxofonisten en andere musici kan helpen bij de aanschaf van een instrument.