Drie jaar geleden heb ik samen met harpist Remy van Kesteren en violiste Merel Vercammen het kamermuziek ensemble ‘trio42’ opgericht. De combinatie van harp, viool en saxofoon is uniek in de wereld en geeft de kamermuziek een nieuwe, verfrissende impuls. Ik heb mij hiervoor laten inspireren door de oorspronkelijke kracht van de saxofoon; een brug tussen hout- en strijkinstrumenten en het koper
Omdat er geen originele werken voor deze bezetting geschreven zijn, zoeken en arrangeren wij alle muziek zelf (werken van o.a. Shostakovich, Ibert, Glinka en Milhaud). Dit maakt dat je als musicus vanaf het begin af aan diep bij de muziek betrokken bent, en is één van de fundamenten voor het unieke geluid en samenspel.
Voor het imiteren van verschillende instrumenten (viool, altviool, cello, hoorn, klarinet) gebruik ik verschillende saxofoons. Afhankelijk van het gebruikte toonmateriaal en de klankkleuren in het stuk bepaal ik welke saxofoon ik het beste kan gebruiken. Ik ben in het bezit van een alt- en sopraansaxofoon, maar beschik niet over een tenorsaxofoon. Tot nu toe was het mogelijk om de tenorsaxofoon van het Utrechts conservatorium in bruikleen te krijgen. Dit is een redelijk instrument, maar niet goed genoeg vanwege technische gebreken. Het belemmerde mij in het musiceren om het naar een hoger niveau te kunnen brengen.
Ik ben ontzettend blij en dankbaar dat ik dankzij hulp van Stichting Eigen Muziekinstrument mijn instrumentarium kan uitbreiden met een tenorsaxofoon. Dit instrument geeft mij muzikale en technische vrijheid en ruimte om nieuwe mogelijkheden te ontdekken en te ontwikkelen.
www.trio42.nl
www.christiaanvanderweij.nl
In de 19e eeuw deed Liszt haast niets anders dan het bewerken van zijn eigen en andermans muziek. Noodgedwongen slaat trio42 ook deze weg in, onbevreesd voor huidige conventies en vooroordelen ten opzichte van transcripties. Sterker, omdat zij alles nauwkeurig moeten bestuderen en arrangeren voordat ze een noot kunnen studeren zijn zij nog nauwer betrokken bij alles wat ze spelen. Dit is een van de fundamenten voor hun unieke geluid en samenspel.
En zo vertaalt Christiaan in Sjostakovitsj een lyrische viool, dan weer verbindt hij als een cello in Ibert, waarmee hij de saxofoon een nieuwe, onbekende rol geeft in de kamermuziek. Op haar beurt speelt Merel prachtige Glinka melodieën en verrast met onverwachte kleuren in Milhaud’s Brasileira. Remy, ten slotte, verlegt de grenzen van zijn harp in het zinderende trio van Franck en toont wederom aan dat het een instrument is om rekening mee te houden.
Destination belichaamt het zoeken, arrangeren, studeren en spelen van drie mensen die muziek willen maken die raakt. Of er wel een bestemming is, is de vraag. Maar eigenlijk is het onderweg zijn op zich mooi en bijzonder genoeg. Bij deze heeft u de kans om met het trio mee te reizen en één ding weet u zeker:
U gaat iets horen wat u nog nooit gehoord heeft.
