Ongeveer een jaar voor ik begon met het bespelen van de altviool maakte ik kennis met de Duitse vioolbouwer Wolfram Neureither, die in Montpellier werkzaam is. Meerdere van medeleerlingen bespelen violen van hem en op basis van hun instrumenten had ik mezelf meerdere keren hoopvol afgevraagd hoe een altviool van hem zou klinken. Toen ik liet weten graag altviolen te willen uitproberen en hij er enkele gereed had kwam hij in September 2016 met een grote koffer naar Nederland. De eerste, kleinere alt die hij me gaf was ook prachtig, maar toen hij me vervolgens een groter en nog dieper instrument in handen drukte was ik helemaal verliefd. Omdat ik dit instrument zo graag wilde hebben zijn we op zoek gegaan naar instellingen die een deel van de financiële lasten zouden kunnen dragen. En dat lukte! Mede dankzij de inspanningen van de Stichting Eigen Muziekinstrument heb ik mijn droom kunnen realiseren en kan ik zeggen dat mijn altviool ook echt van mij is. Hoewel dit instrument slechts drie jaar geleden is gebouwd klinkt hij vol en rijk van toon. Naast de fantastische klank is de altviool ook prachtig om te zien en past hij qua maat perfect bij mijn lengte. Omdat het instrument nog zo jong is blijft het zich ontwikkelen en opent de klank naarmate de tijd verstrijkt zich steeds meer. Eindelijk voel ik me thuis op een instrument en durf ik me volledig te uiten in een wereld met de klankkleuren, de diepte en warmte van de altviool.